De laatste ervaringen van deze prachtige reis

Namaste iedereen,

Zoals jullie weten ben ik al weer veilig en well in Nederland aangekomen. Maar toch wil ik jullie nog vertellen over het laatste gedeelte van mijn reis.

Ik zei gedag tegen Kathmandu en vertrok naar Bandipur. In mijn vorige blog schreef ik dat ik ook naar Dumre zou gaan. Maar het Dumre ligt letterlijk aan de grote weg, dus is niet rustig of mooi, dus ik had besloten meteen naar Bandipur te gaan. De hele weg (5 uur) naar Bandipur zat er een hele knappe jongen naast me, nepalees en met fel blauwe ogen. Hij wilde de hele reis met me praten maar ik was heel moe en had heel veel behoefte aan stilte en rust na het hectische Kathmandu. Ik stapte de bus uit en ging naar het hostel wat vrienden mij hadden aangeraden. Daarna ben ik gaan wandelen door het prachtige dorp. Uitzicht over enorm hoge toppen en een dorpje net als een dorpje in Italië. De dag daarna voelde ik me na het ontbijt niet goed. Ik was duizelig en misselijk en wist dat ik even moest gaan liggen. Dus ik liep terug naar het hostel, maar er was een nieuwe toerist aangekomen, Harry. Dus in plaats van op bed gaan liggen ben ik heel lang met hem gaan kletsen en gaan wandelen.Wel grappig want Harry vroeg na het voorstellen of ik uit Engeland kwam omdat mijn accent zo goed was. Toen ik zei dat ik uit Nederland kwam zei hij: 'Hoe kan dat nou je praat beter Engels dan de meeste Engelsen. En dit alles terwijl hij zelf uit Engeland kwam! Ook leuk aan deze dag was dat het Jurne Purne was. Een Hindu festival waarbij de zussen en broers voor elkaar bidden dat ze lang en gelukkig kunnen leven. Ik kreeg een stip op mijn hoofd, een armbandje, een bloem, iets te eten en iets te drinken. Helemaal gezegend.
Maar die dag daarna ging het helemaal niet meer goed met me, ondanks de zegening. Ik kon niet opstaan van de hoofdpijn, was duizelig bij elke beweging en was alleen nog maar moe en verward. Ik besloot terug te gaan naar Kathmandu samen met Harry zodat ik dichterbij ziekenhuizen en goede doktoren zou zitten... Dit prachtige dorpje verlaten terwijl ik nog niet veel had kunnen zien, en weer naar de drukke vieze stad. Maar ja ik moest wel.
De reis naar Kathmandu was like hell. 5 uur in een bus zitten die enorm op en neer gaat, en dit met enorme hoofdpijn. Gelukkig bestaat er paracetamol en ibuprofen.
De drie dagen daarna was ik voornamelijk in mijn bed te vinden. Het enige wat ik kon doen was slapen en twee keer per dag uit bed om iets te eten en water te kopen. Praten met mensen deed te veel pijn aan mijn hoofd en dan viel ik bijna flauw. Ik begon met mijn antibioticakuur tegen voorhoofdsholteontsteking want ik was er vrijwel zeker van dat dat het was. Na die drie dagen ben ik voor het eerst weer in contact gegaan met mensen en ging ik zelfs uiteten met 2 vrienden. Dit was enorm leuk, weer eens kletsen en heel hard lachen. En dit zonder al te veel pijn en duizeligheid.
De dag daarna kwam Tim weer terug! Jippie! Eindelijk weer verhalen uitwisselen, foto's bekijken, en samen chillen en lachen. Toen kwam het laatste avondmaaltje met Tim in Nepal en het laatste ontbijtje. En daarna volgde het afscheid met een dikke knuffel en tranen achter mijn ogen. Ga hem missen, we hebben zo veel mooie dingen meegemaakt.
Tim had me overgehaald om nog iets leuks te gaan doen de laatste dagen nu ik me weer wat beter voelde. Dus ik besloot om samen met Max, een jongen uit Duitsland die in Wageningen studeert, naar Nagarkot te gaan. Een heel vredig, klein en rustig dorpje. Precies de drie dingen waar ik ontzettend behoefte aan had. Max zei dat ik in Kathmandu een uitdrukking op mijn gezicht had van, jongens laat me met rust ik haar het hier, en dat mijn ogen nu glinsterden van geluk. We gingen wandelen door het dorpje opzoek naar koffie, mooi uitzicht en een slaapplek voor mij. Best ver in het dorp kwamen we een klein plekje tegen, heel schattig en met mooi uitzicht. Het was alleen geen hotel. Maar toch kon ik daar wel slapen in een kamertje naar de kamer van de dochter van de eigenaar. Super lief, en voor heel weinig geld. Na het bestuderen van de menukaart kregen we enorm de slappe lach omdat er stond: 'Crêpe with Jan' in plaats van Jam. Toen we uitgelachen waren gingen we wandelen en genieten van de mooie valleien. Op een gegeven moment liepen er zes honden met ons mee. Ze wilde ons alleen maar beschermen maar je weet het maar nooit met de honden in Nepal. Dus we besloten even te vluchten in een cafeetje om zo de honden te slim af te zijn. Maar je raad het al, de honden hadden op ons gewacht en liepen vrolijk weer met ons mee.. Na het wandelen besloot ik even te gaan liggen op bed omdat ik hoofdpijn had. Max besloot terug naar Kathmandu te gaan omdat zijn vlucht de dag daarna zou gaan. We namen afscheid en ik ging even slapen. Na anderhalf uur stond ik op en zat Max daar aan het tafeltje in het cafeetje... Bleek hij het zonde te hebben gevonden om nu al weg te gaan en is hij uit de bus gesprongen en terug gekomen. Prachtig haha.
Daarna hebben we de meest prachtige zonsondergang gezien van mijn leven. En aan de andere kant (oost) was een enorme regenboog. Het was prachtig. We hebben er twee uur naar gekeken. Daarna verdwenen de kleuren en de wolken en verschenen er duizenden sterren.
De ochtend daarna stonden we op om vier uur en begonnen we met wandelen om half vijf om de zonsopgang te kunnen zien. Deze begon met een hele grijze lucht maar uiteindelijk was de zon sterker en brak hij door alle wolken heen. We hebben zelfs nog vele bergen kunnen zien, de Langtang gebergten, de Ganesj Himal gebergten en nog twee gebergten uit Tibet. Wauw lucky us. Toen weer afscheid genomen van Max en daarna genoten van het kunnen horen van de vogels, kippen en krekels. Zo anders dan in Kathmandu. Die hele dag opgetrokken met een jongen die ik kende van het hostel in Kathmandu, Alobar, en een Nepaleese jongen. Super gezellig en goede gesprekken gehad. Maar de zonsondergang die avond was teleurstellen, ofja als je het vergelijkt met de eerdere zonsondergang dan.
De dag daarna was de dag dat de reis terug naar huis zou gaan beginnen. Ik stond vroeg op, ontbeet en vertrok naar de bus. Eenmaal in Kathmandu aangekomen moest ik nog een half uur lopen naar het hostel, maar dit duurde ongeveer anderhalf uur uiteindelijk omdat iedereen me de verkeerde kant op wees.. Maar ja ik had tijd genoeg. Eindelijk in Alobar aangekomen kon ik eindelijk weer met Dario knuffelen, die had ik ook al weer lang niet gezien. Maar wat nog fijner was, was dat ik mijn haren weer kon wassen na zeven dagen niet mijn haren gewassen te hebben. Heftig! Daarna ging ik chillen op de rooftop en hoorde ik van Tim (een andere Tim) en Christiaan dat ze hun vlucht gemist hadden en nu een nieuwe vlucht moesten gaan boeken. Zo naar.. Maar wel gezellig want die nieuwe vluchten van hen waren deels de zelfde als die van Dario en mij!
En toen was het tijd voor het laatste avondmaaltje van Dario en mij in Nepal. We gingen naar ons favouriete plekje, Western Tandoori, en aten heerlijk. Daarna weer terug naar het hostel, tas checken en wachten op onze taxi. En toen was het ook tijd om afscheid te nemen van Om weer, die ik echt bijna niet gezien had deze reis. Maar toch altijd verdrietig om afscheid te nemen van mensen als je weet dat je ze lang niet meer gaat zien.
Na wachten, wachten, wachten, zaten we dan eindelijk in het vliegtuig. Eindelijk films kijken met rode wijn samen met Dario. Na een aantal films en een aantal rode wijn kwamen we aan in Quatar waar we acht uur overstap hadden. Gelukkig hebben ze daar stilte plekken waar je kan slapen. Dus dat hebben we ook gedaan. Toen ik helemaal weer klaar wakker was was het gelukkig nog maar twee uur wachten. Twee uur rondgelopen op het vliegveld en candy crush gespeeld. Toen naar de gate en boarden. Deze vlucht heb ik drie films gekeken echt niet normaal haha. Maar ja zo gaat de tijd wel lekker snel. Ik had er zin in, lekker weer in Nederland zijn. En daar waren we dan, Amsterdam! Eerst nog op onze koffers wachten (een uur....) en toen mama, Marthe, Juul, Rosalie en Jessie heel erg knuffelen, goede koffie drinken en heerlijk uiteten. Super gezellig en fijn!

Nederland, ik ben blij dat ik er weer ben!
Nepal, ik ga je missen, ik mis je al, maar ik kom gauw weer langs!

Lieve mensen,
ik hoop dat jullie genoten hebben van mijn reisverhalen!
Er komen er nog meer, maar dan van andere reizen, want het reizen zit in mijn bloed en daar houd ik voorlopig nog niet mee op!

Dikke kus Emma